La Paz - Jungle/Pampas - Santa Cruz - Samaipata

Zo weer even een reisverhaal uit het prachtige en vriendelijke Bolivia.
We zitten inmiddels alweer 2 weken in dit mooie land met natuurlijk weer veel belevenissen. 
Het vorige verhaal schreef ik in La Paz, de hoofdstad van Bolivia (concurrend met Sucre) Hier zijn we maar 1,5 dag geweest. En eerlijk gezegd hadden we nergens geen zin in dus hebben veel geluierd in ons hotel met zijn fascinerende jaren 70 huisstijl. Uiteraard zijn we nog even de stad in geweest om de boel te verkennen. La Paz is een grote stad met bijna 900.000 inwoners. Het ligt op hoogte van bijna 4000m. en is gebouwd tussen (en deels op) een grote canyon. Je snapt wel dat het dus veel heuvel op was. En op die hoogte! Gelukkig zijn wij natuurlijk al volledig geacclimatiseerd. En renden we iedereen zo voorbij;-)
De buurt waar wij zaten lag middenin de gigantische dagmarkt van La Paz. Een drukte van jewelste tot laat in de avond. Het lijkt wel een beetje Azië! Wij vonden het wel gezellig! Wat ons ook opviel waren de vele bedelaars in de stad. Die waren er in andere steden ook wel, maar hier toch wel erg veel. 
Vanuit La Paz hadden we in ieder geval 1 doel en dat was natuurlijk de " death road". Deze weg van La Paz naar Coroico waar al vele honderden mensen zijn gesneuveld vanwege de vaak smalle gedeeltes van de weg waar ze elkaar moesten passeren en de afgronden van soms wel 600m.  
Die weg bedoel ik! Daar gingen wij met onze mountainbike naar beneden.
We startten op een hoogte van 5000m. in het hooggebergte en daalde af naar 1500m. in de voorlopers van de jungle. In totaal zo'n 50km.
Voordat we vertrokken dronken we eerst een borrel met 'maar' 60% alcohol  en een paar druppels op de grond voor Pachamama (moeder aarde) om ons een beetje bij te staan. Proost op de goede afloop! 
Mijn idee was om niet te hard van stapel te gaan. Aangezien ik een behoorlijke kneus kan zijn af en toe. En op death road is dat geen goede eigenschap haha! Maar bij toeval kwam ik toch voorop te fietsen achter de gids uiteraard;-) Het eerste stuk was nieuwe weg. Breed en asfalt. De uitzichten waren werkelijk fantastisch!! Op deze weg kon je daar nog mooi van genieten. op de echte death road betekent het nakijken van een mooi vlindertje een fatale afloop....dan maar niet doen dus;-)
Tijdens de route kregen we steeds uitleg van onze gids en tips over hoe we het beste konden fietsen (remmen hadden we bovenaan al aandacht aan besteed;-) Toen kwam de echte death road in zicht! Een beetje zenuwen had ik toch wel. Helemaal na al die horror verhalen. Maar onze gids was zwaar relaxt (outback uit Australië) Deze reisorganisatie had nog geen enkele dode afloop op haar naam. Hmm....goed nieuws toch? Haha
Hij vertelde nog wel dat er kort geleden een Japans meisje haar vriendje filmde op de weg met haar Iphone. Je raadt het al ze ging met Iphone en al de afgrond in. Niet overleefd. Behoorlijk stom! Nou hoor ik soms ook tot de categorie  'behoorlijk stom' Niet zoooo ontzettend stom maar toch voor de zekerheid alles maar even in de bus laten liggen;-) 
Maar goed om een kort verhaal lang te maken...death road was echt super gaaf! En helemaal niet eng! We gingen steegs harder (dit liet de weg ook toe) en lieten een groot deel van de groep achter ons! Zo vet!
Death road eindigde in het plaatsje Coroico. Hier kregen we nog een maaltijd en konden we (optioneel) naar een monkey rescue reservaat. Dat  leek ons wel wat dus wij erheen! Helaas werkten daar alleen maar ONTZETTEND vervelende vrijwilligers van het type groen, biologisch das pas logisch en redders van al de fauna op deze aarde. Ze vertelden in 5 min. wat ze daar deden, laat ik vooropstellen dat dat prima was natuurlijk, maar zodra een aap alleen al op je voet ging zitten werd je nog net niet geëlektrocuteerd met een tazer. Alsof dat mijn schuld was. Gauw weer weg dus! Nu zagen ze ons ook liever gaan dan komen dus dat was niet zo moeilijk! Ajuu paraplu! En succes met jullie apen! (Sorry nog steeds enige frustratie)
We hadden besloten om enkele dagen in Coroico te blijven om te chillen. Aangenaam temperatuurtje dus dat leek ons wel wat. In eerste instantie hadden we wat pech, want het hostel wat we wilden was vol maar we vonden een ander veel mooier hostel. Dikke prima! We hadden een hutje in de open lucht met prachtig uitzicht! Hier hebben we mooi 2 relaxte dagen gehad. Terug in de bus volgepropt met Bolivianen en 4 Gringo's, zoals ze de westerlingen hier soms noemen. Nou mooi dat die 4 Gringo's op de achterbank met de minste ruimte konden plaatsnemen. Discriminatie!! Het eindpunt was weer La paz dit keer over de ' nieuwe' aangelegde weg en geen death road. 
Vanuit La Paz vlogen we naar Rurrenabaque een dorpje middenin de Amazone jungle. Er is ook een optie om dit met de bus te doen. Je bent dat 24 uur onderweg en is het maar de vraag of je overkomt. Dan maar vliegen in een mini-vliegtuigje voor 15 man en een open cockpit;-) Maar wel in 40 min, op de plaats van bestemming!
Rurrenabaque is een leuk en relaxt dorp. Hier boekten we onze 5-daagse tour. 3 Dagen middenin de jungle en 2 dagen in de pampa's. Dit laatste is niet puur regenwoud maar meer uitgestrekte vlaktes met lage bossen struiken en grassen, rivieren en meren. Met heel veel dieren.
We boekten een zogeheten ' mogli tours'. Echt back to basic! We gingen op pad met onze gidsen Edwin en Pedro. 2 bijna geen woord engels sprekende indianen die waren opgegroeid in de Jungle. 2 'Volwassen' mogli's dus;-) We waren in totaal met z'n zessen ook nog 2 Franse meiden vergezelden ons. Wel gezellig! 
We vaarden ongeveer 2 uur over een zij-tak van de grote Amazone. Toen kwamen we in een soort van slaapkamp. We dropten onze tas, trokken veel kleren aan tegen de muggen en gingen toen met de boot en daarna te voet door de jungle naar een plek waar vele Ara's (papagaaiensoort) leefden. Erg mooi! Nadien niet terug op de boot maar in een rubberen band de rivier op en zo dreven we af naar het kamp. In eerste instantie stond ik niet direct te juichen aangezien ik terug dacht aan de rivier in Gambia 8 jaar geleden, waar ons op het hart gedrukt werd niet in te zwemmen vanwege de parasieten. Maar hier deed iedereen het dus ja OK dan ga ik er ook maar in. We zien het wel als we weer in Nederland zijn en er een mini slangetje in mijn oog zwemt..jakkes haha! Nou goed terug in het kamp de grote backpacks (dit keer geen ezels die te tenten,slaapzakken en eten droegen) weer op want we moesten nog een eindje lopen. We wilden toch zeker wel midden in de jungle slapen?! De 'luxe' van dit kamp was mij helaas niet gegund! (geintje natuurlijk) Vlak voordat het donker werd kwamen we op de plek der bestemming. We bouwden ons kamp op. Dit was een plastic zeil boven ons (als dak) en onder ons waar we op sliepen. Aan de houten stokken die er al stonden hingen we ons 2 pers. muskieten net. Nou dikke prima hier kunnen we wel slapen hoor! Al snel had mogli 1 ( Edwin de kok) een vuur en het eten kon bereid worden. Een heus feestmaal met spaghetti en kip. Tijdens het eten werden we er ons pas echt van bewust hoeveel muggen er om ons heen zaten en ons gewoon door onze kleding heen wisten te prikken. De kleine etters! Na het eten deden we wederom weer een Pachamama ritueel om moeder aarde te bedanken dat we hier mochten zijn. Ik dacht alleen maar waarom diezelfde moeder aarde die kl*te beesten zonodig moest scheppen, want daar hadden we toch wel de meeste last van! Dus zo snel mogelijk na dit ritueel 'veilig' in ons muskietennet en slapen! Het was pikkedonker en om je heen hoorde je allerlei geluiden uit de jungle. Het was geen enkel moment stil. Wel cool!
De volgende morgen al vroeg wakker. Het had de hele nacht geregend dus ik werd wakker met natte voeten. Gelukkig was dat het enige;-)
Het vuur van de avond ervoor was ook nat maar op een nieuwe plek kreeg Edwin het al snel weer aan de praat voor onze Pannenkoeken! Jammie! Daarna snel op pad. Helaas in onze nieuw gekochte poncho's want het regenwoud deed zijn naam eer aan. Onderweg liepen we door water wat zo hoog stond als mijn knieën maar prima onze schoenen waren toch al doorweekt. Na 2 uur kwamen we in ons volgende kamp. Nja ik zeg wel steeds kamp. Maar dat moesten we natuurlijk zelf nog creëren. Dus het inmiddels zeik natte plastic gespannen en ook het zeil waar we op moesten slapen was nat. Helaas....wat was het ook alweer? Oh ja Back to basic...Die middag werd het warempel droog en trokken we er na de lunch op uit om van alles te leren over de jungle. We dronken uit bomen aten mieren en larven (nja ik sloeg toch wel een keer over had immers net geluncht;-) Het is onvoorstelbaar hoeveel de gids wist over de Jungle. 
Inmiddels was het al aardig donker en moesten we nog een eind terug naar het kamp. Zelfs in het pikke donker vinden die gasten de weg nog terug! Al was de route vaak wel een hele uitdaging! Midden door de onbegaanbare jungle en menig keer een beek/rivier oversteken over een toevallig omgevallen boom (dus geen mooi gevormde brug) in het pikke donker! Dat ik hier niet een aantal keren in het water beland ben is echt een wonder! Uiteraard wel een paar keer flink onderuit gegaan dat kon niet anders! Het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid maar daar was dan eindelijk het kamp. Snel naar onze 'veilige' ruimte en slapen. Het was inmiddels 22 uur we hadden nog geen avondeten gehad maar zaten nog vol van de lunch ( en larven en mieren uit de jungle natuurlijk).

De volgende morgen was het droog! Onze kleren uiteraard niet want in die hoge luchtvochtigheid droogt er niks! Dus de natte kleren weer aan, voordat we ons uit de veilige (muskieten vrije) zone begaven haha. Een hele operatie af en toe! We gingen vissen bij de rivier en vingen 2 grote vissen voor de lunch. Eerst even snel ontbijten en dan weer de jungle in om verder kennis te maken met dit gigantische bos;-) Ik had die ochtend toch wel even een kleine mentale inzinking. Knetter gek werd ik van dat gezoem om mijn kop! En die natte kleren om je lijf terwijl je met 40 graden het liefst naakt loopt! maar ja dat kan dus niet door het eerstgenoemde;-) nja goed....even paar keer goed zuchten (en ook wel wat gevloek) en vol goede moed de jungle weer in! We zagen weer veel coole dingen. En aangezien de zon scheen kwamen de Amarillo's tevoorschijn. Ik dacht das mooi maar wat zijn het precies? Grote gele slangen dus...joepie;-) De gidsen zagen ze ( ik zag niks) maar ze omsingelden ze als echte Steve Irwins en vingen ze! Goed werk. Daarna lieten ze ze natuurlijk meteen weer vrij. Die middag liepen we naar ons laatste kamp aan de rivier. Daar eerst even een snelle duik en zorgen dat je niet wordt meegespoeld door de sterke stroming. Daarna weer flink wat kleren aan. De muggen waren ingeruild voor fijne zandvliegjes. Hun kleine broertjes maar ze jeuken niks minder...ook K*T beesten. Die avond hebben we eigen kettingen gemaakt en heb ik een tatoo laten zetten. Geen echte natuurlijk....maar met een speciaal goedje uit de jungle. Het zou 2 weken blijven zitten....Daan die de hele dag had verkondigd toch echt geen ketting ging maken, was het drukste bezig van ons allemaal, met het laten shinen van zijn tand (welke aan de ketting kwam). Maar het mag gezegd worden. Het resultaat was super!;-)
Die avond gingen we om 22 uur nog de jungle in om krokodillen (ogen) te spotten! We liepen een uurtje in het pikkedonker met onze zaklantaarns toen we bij de eerste vijver waren..helaas! Geen krokodillen. Ook bij de tweede en derde vijver hadden we geen geluk! De weg terug zou 2,5 uur duren volgens de gidsen. Ze waren op dat moment druk met het omhakken van wat kleine palmboompjes die in het water terecht kwamen waar al een boom in lag. Het bleek dat we de steel van de palmen konden gebruiken om nog even deze laatste hindernis te overbruggen.
De boom in het water...hetzelfde water waar we nog geen 5 min. geleden driftig op zoek waren naar krokodillen! Als we de verkorte weg namen was het hooguit nog 45 min. lopen.  NO F*CKING WAY! Dat ik daar overheen ga in het pikkedonker...dit is vast een geintje. Maar na 3 dagen met deze gidsen op pad te zijn geweest, wist ik dat het niet zo was. De schoenen moesten uit en de broek opgestroopt tot boven onze knieën, want een deel van de boom lag ook nog eens een flink stuk onder water. Great.....Nja misschien maar beter ook dat ik niet meteen zag wanneer de krokodil mij ging grijpen. Ik ging als laatste. Ik had het nog zo weten te fixen dat de gids op blote voeten ging, zodat ik zijn regenlaarzen aan kon trekken. Maar helaas was ik ook weer diegene die aan het eind in drijfzand zat en dus uit de laars moest stappen om deze te redden....Damn! Alsnog natte sokken. Maar laten we het positief bekijken...GEEN krokodillen. Goed... Zoals je leest begin ik al een echte Mogli in de jungle te worden;-) Je kunt je dus ook wel voorstellen hoezeer ik er van baalde dat we de volgende dag weer vroeg terug gingen voor ons tweede avontuur in de Pampa's. 
De volgende ochtend, nadat we met de boot waren terug gevaren naar Rurrenabaque vertrokken met de auto richting de Pampas. Het was 2,5 rijden over een weg waar nog geen vlak stuk te vinden was. We slingerden van links naar rechts om de gaten en hobbels te ontwijken. En af en toe werden we flink gelanceerd haha! Ook op dat moment dacht ik weer even terug aan de goede oude tijd in Gambia, toen we de binnenlanden inreden. 
Na 2,5 uur kwamen we aan bij de rivier waar een aantal longtail boten lagen. Er lag ons een boottrip van 3 uur in het verschiet en het enige wat wij hoefden te doen was dieren spotten in en om te waterkant. Chill!
Al na 1 minuut werden we al overladen met Kaaimannen, Alligators, schildpadden, allerlei verschillende vogels zoals de paradijsvogel, capibara's en af en toe een dolfijn. Hmmm..had ik daar nu al die moeite voor gedaan gister? haha! Erg mooi allemaal! Bijna aan het eind mochten we van onze nieuwe gids, met als bijnaam Rambo (dan weet je het ook wel) de boot uit, om met de dolfijnen te zwemmen. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik dat echt fantastisch vind! Maar echt mensen ik heb hier toch ook geleerd om eerst even de spreekwoordelijke kat uit de boom te kijken...ook dat is echt waar;-) De Franse meiden waren meteen in het water. Ik keek toch eerst even toe wat de dolfijnen deden, en toch ook niet geheel onbelangrijk, de alligators om de hoek;-) Ook Daan ging het water in maar helaas de dolfijnen hadden geen zin vandaag en zwommen weg. Nou dan blijft Chrystie mooi in de boot!
Na de spullen bij onze lodge te hebben gedropt gingen we met onze gids naar een plek om de zonsondergang de bekijken. Oh ja eerst nog geprobeerd om Piranha's te vangen. De gids ving er 1 niet echt een succes...De ondergaande zon was wederom prachtig! Zelfs daar nog een potje volleybal gespeeld...blijf ik nog een beetje in shape;-) Dus ik nat van zweet weer in de boot. Het was inmiddels donker en iedere 5m. zag je de ogen oplichten van of een kaaiman of een alligator. Veilig in onze boot was het prima (terugdenkend aan de avond ervoor kreeg ik nog de kriebels). 
De volgende ochtend op pad om Anaconda's te spotten! Volgens een Nederlands meisje was er die dag ervoor een gids gebeten door een Cobra (erg giftig). En ook vertelde onze gids dat er ooit is in zijn groep een Nederlands meisje was gegrepen in haar been door een alligator tijdens het zoeken naar Anaconda's in het hoge gras. Zie ik er uit alsof ik die info allemaal wil horen. NO Gracias! Goed dat dus 5 min. later door datzelfde hoge gras op zoek naar Anaconda's (holladijee). Ik bleef strak achter Rambo met z'n grote machete. Leek mij toch de beste plek;-) De omgeving was mooi en warempel vonden we ook nog 2 Anaconda's in de modder!  Die middag gingen we weer terug naar Rurrenabaque. Eerst 2 uur in de boot en dan nog 3 uur in de auto. Na een flinke regenbui was diezelfde weg ook nog eens ontzettend glad en voordat we het in de gaten hadden stonden we achterstevoren. Goed even draaien en we konden weer haha;-). 's Avonds hebben we ons even tegegoed gedaan aan een pizza van 1 bij 1m. Pff ik word nog misselijk als ik eraan denk! Hij was wel errug lekker!

Op dit moment zitten we in Samaipata een boeren dorpje op zo'n 2,5 uur rijden van Santa Cruz, de grootste stad van Bolivia. Ook in deze laatste stad zijn we 1 dagje geweest. Leuk stad met een gezellig centrum. En 's avonds hebben we heerlijk Sushi gegeten in een super de luxe Sushi bar met een fles heerlijke wijn. Jammie!
Samaipata is een heel klein maar sfeervol boerendorpje met lieve mensen. Ons hostel " Posada del Sol" is fantastisch! Heerlijke plek met een mooie tuin, lief personeel, lekkere cocktails en goddelijk eten voor weinig geld. Hier blijven we dus de rest van de 1,5 maand:P Haha! 
Goed we verblijven hier 2,5 dag. Gisteren niet heel veel gedaan. Beetje gelezen en 's middags zijn we naar wederom een opvang centrum gelopen voor apen en andere dieren. We hoorden goede verhalen dus we dachten; laten we het nog eens proberen! En het was super! Ik was er nog geen 5 min. binnen of een grote aap met haar jonkie notabene klom op mij en ging midden op m'n gezicht zitten. Nou dat liever ook weer niet....nu zie ik niks meer! Ook was er een grote vriendelijke Sint Bernhard met puppies van nog geen 2 weken oud, Zooo lief! Dat is dus hond nummero 3 die we mee naar huis nemen;-) wordt nog wat zo!
Op de terugweg wilden we zwemmen maar het weer gooide roet in het eten. Flinke regen en onweersbuien de rest van de dag en avond dus maar niet meer veel gedaan behalve deelnemen aan het happy hour;-)
Vandaag zouden we een hike gaan doen van 6 uur door de prachtige natuur hier met als eindpunt de watervallen. Maar de tour werd gecanceld door het slechte weer van gister. De paden waren onbegaanbaar. Zo balen!! We zijn dus toen maar naar een Burcht geweest hier vlak in de buurt welke nog stamt uit de pre-inca tijd. Op zich wel boeiend! 's Middags alsnog naar watervallen geweest en daar gezwommen! Met de auto dan dit keer....
Goed vanavond de laatste avond in dit schattige dorpje. Morgen vliegen we naar Sucre. Ook weer heel veel zin in!  

Goed ik zou zeggen. Chapeau dat je ook weer de energie hebt gehad om dit verhaal tot een einde te brengen! Je zult wel echt niks te doen hebben haha! Tot de volgende keer !!

Dikke kus van ons!