Sucre - Salar de uyuni - Salta

Hoi luitjes,

Jullie hebben al weer een tijdje niks van ons gehoord en daarom maar weer eens een update. Inmiddels zijn we al in Argentinië maar we hebben over Bolivia ook nog een aantal mooie verhalen te vertellen. We zijn na Samaipata eerst teruggereden naar het vliegveld van santa Cruz en hebben daar een vlucht gepakt naar Sucre wat redelijk in het zuiden van Bolivia ligt. Binnen recordtijd hadden we een taxi te pakken naar het centrum en daar hebben we een leuk hotelletje gepakt vlak bij het centrale plein, ideaal! Sucre is een grotendeels witte stad en deed ons qua gebouwen aardig denken aan Arequipa. Ook hier mooie koloniale gebouwen en een mooie kathedraal. De eerste dag zijn we de stad wezen verkennen, dit is een favoriete bezigheid van ons. Lekker mensen kijken op het plein, leuke restaurantjes uitzoeken voor de komende avond  , uitzoeken waar de mooie winkels of markten zijn en natuurlijk op het terras hangen en wat vino of cerveza drinken. Normaal is Sucre een heel zonnige stad maar dit keer hadden we met het weer wat minder mazzel, we hadden de eerste twee dagen vooral 's middags regen. Snel naar binnen bij de kathedraal of ergens een kop koffie drinken is hiervoor een goede oplossing. De markt in Sucre is ook een hele belevenis, hier kun je terecht voor natuurlijk al je groente, fruit, vlees en huishoudelijke spullen, maar je kan hier ook heerlijke vruchtensappen halen! De derde dag zijn we toch maar een stuk gaan wandelen, die-hards die we inmiddels zijn en zo zijn we naar het viewpoint geweest waar je een mooi overzicht over de stad hebt. We dachten dat we nog niet genoeg km's in de benen hadden en daarom zijn we ook nog maar naar de compleet andere kant van de stad gelopen om daar een hapje te eten. Enige was dat we de enige twee gasten in het restaurant waren! Snelle en persoonlijke service van de leuke gastheer was hiervan weer het voordeel. Rondom Sucre hebben we nog een dag paardgereden, iets wat Daan nog nooit had gedaan dus weer een nieuwe ervaring erbij :p de omgeving was dan niet superspectaculair, het paardrijden opzich was lachen! Vooral het in draf, of was het nou galop, gaan was leuk. We zijn ook nog naar een dinosaurusmuseum geweest, in Sucre hebben ze namelijk de grootste collectie pootafdrukken van dinosauriërs ter wereld! Ook hebben ze de beesten op schaal 1:1 nagemaakt, cool om te zien! Hoe mooi Sucre ook is, op de weg naar het park zagen we dat de buitenwijken toch weer echt Boliviaans waren, vieze straten met vele auto repair shops, kinderen die tussen het vuil spelen en honderden zwerfhonden. Dit is toch iets waaraan je ziet dat Bolivia echt een arm land is, hopelijk zal daar de komende jaren wat verandering in komen, je gunt het de mensen enorm als je dit soort straten ziet. Op onze laatste dag zijn we nog naar de markt in Tarrabuco geweest, hier weer veel souvenirs en kleding te koop. Met name veel locale mensen uit de omliggende dorpjes komen hier hun inkopen doen. Er is dan ook van alles te koop! Leuk om op rond te lopen en de al aardig uitpuilende tassen nog verder vol te stouwen met souvenirs! Argentijnen zijn erg gelovig en hechten veel waarde aan familie, dit hebben we 's middags ervaren bij het kerkhof. Hier staan zowel enorme familiegraven als smalle kleine nisjes waarin de doden worden geëerd en herinnerd, heel indrukwekkend om te zien! We zijn in Sucre wat langer gebleven omdat we ook graag de trein wilden nemen die van Sucre naar Potosi gaat. Dit is eigenlijk een bus op rails, deze gaat door een geweldig landschap naar Potosi maar vertrekt maar drie keer per week. Wij dus maandag vroeg uit de veren om de trein/bus te kunnen halen, de taxi bracht ons eerst nog naar het normale busstation, eenmaal aangekomen bij het treinstation blijkt dat de trein al vol zit! Wij super balen natuurlijk maar gelukkig konden we daarna nog de bus naar Uyuni pakken waar we 's middags aankwamen.

Uyuni is een stoffig stadje vanwaar toeristen vooral de tours over de zoutvlakte starten. Dit hebben wij ook gedaan, de driedaagse tour naar Uyuni zou het moeten worden, dit was iets waar we al erg lang naar uitkeken! De groep was erg leuk (we hebben hier mazzel mee!) we zaten met drie Engelsen en een Aussie in de jeep samen met onze gids Wilson die geen woord Engels sprak maar gelukkig spreken wij inmiddels een aardig woordje buiten de deur ;) De eerste dag begon goed met een bezoek aan een treinkerkhof vlak buiten de stad. Daarna snel terug de jeep in en mooi over de zoutvlaktes scheuren! Helaas ging onze auto, zoals al een stuk of vier keer eerder in Bolivia, stuk. Dit keer begon het met een lekke band maar daar zou het niet bij blijven. De eerste dag konden we de auto nog repareren door de reserveband erom te gooien, hierna hebben we een heel mooie dag gehad op de vlaktes en we zijn gaan slapen in een zouthotel. De tweede dag braken er echter stukken van de ventilator voor de radiator af en sloegen een gaatje in de radiator waardoor deze ging lekken. Een oververhitte motor was het gevolg...het gaatje kon met lijm en ducted tape gerepareerd worden maar de ventilator was niet meer te maken. Daarom zijn we de tweede dag snel ergens gestopt en hebben daar de rest van de dag gespendeerd om op het nieuwe onderdeel te wachten. Gelukkig kregen we een dag extra en konden we de tour daarna zoals gepland afmaken. We hebben de meest fantastische landschappen gezien, van de droge kale zoutvlaktes, naar groene vruchtbare heuvels, naar met geisers bezaaide maanlandschappen en actieve vulkanen tot meren in alle kleuren die je maar kan bedenken! Niet normaal hoe snel een landschap van uur tot uur kan veranderen en hoe mooi de natuur is! We hebben enorm genoten van deze geweldige trip, de foto's zeggen veel meer dan ik hier in woorden kan beschrijven.

De avond van terugkomst hebben we de nachtbus naar Tupiza gepakt, dit is een rit van zo'n acht uur over een enorm hobbelige weg. Misschien is het beter als je deze rit in het donker maakt zodat je niet mee kan kijken waar de weg heen loopt :p
We kwamen om 3 uur 's nachts aan en waren doodop, snel maar naar een hotel gegaan en snel tukken daar. De volgende dag hebben we onze kleding maar weer eens laten wassen, dat was wel weer nodig! Ook zijn we nog een rondje wezen paardrijden, we gingen door een mooie vallei met om ons heen terra cotta gekleurde rotsformaties. De volgende dag hebben we een busje naar Villazon aan de grens met Argentinië gepakt en daar zijn we lopend de grens overgegaan (wat ontzettend lang duurde, wat zijn we NL toch efficiënt) en daarna met een bus vlak over de grens naar Salta vertrokken. Uiteindelijk toch zo'n 17 uur onderweg geweest dus dat was weer een lange dag! Onderweg is onze bus ook nog door een militair gebeuren van de weg afgehaald, gewoon even controle...alles moest uit de bus en alles werd binnenste buiten gekeerd. inclusief al onze tassen. Heel fijn! We hebben wel gelijk het eerste Argentijnse eten kunnen proeven wat veelbelovend was voor de rest van Argentinië. In Bolivia vonden we het eten OK, maar niet super. Argentinië staat natuurlijk bekend om de sappige, dikke steaks dus daar keken we wel naar uit na weken van aardappels, rijst, pasta en lomo saltado. 

Salta is een heel leuke stad met mooie pleinen, hele vriendelijke mensen en terrasjes om wat te eten of te drinken. Terrasjes zijn totaal afwezig in Peru en Bolivia dus ook dat was een welkome verrassing. De eerste dag zijn we de stad ingegaan om een auto te huren, het is een Chevrolet corsa geworden, dikke wagen! ;) nee geintje, een prima autootje waar wij de komende drie dagen de wijnstreek in de omgeving mee gaan verkennen. We liepen daarna het centrale plein van Salta op en kwamen daar Joe en Tom tegen, twee van de jongens die ook met ons de zoutvlaktes in Bolivia hadden bezocht. We hebben hen gevraagd of ze met ons meewilden gaan en zo hadden we een groep van vier met wie we de volgende dag onze wijn-roadtrip begonnen! De eerste plaats waar we heen zijn gegaan is Cafayate, een überrelaxed dorpje waar vele wijnhuizen en bodega's zijn waar je de heerlijkste wijnen kan proberen. Jullie kunnen begrijpen dat dit voor Chrys de hemel is, beetje relaxen, wijntjes drinken en een prachtige omgeving! De volgende ochtend zijn we naar Cachi vertrokken maar niet voordat we naar de bodega van Piatelli waren geweest. Dit is een van de mooiste plekken waar we ooit zijn geweest. Je komt aan over een landweggetje en doorkruist vele wijngaarden en dan doemt er een enorm groot, fantastisch mooi landhuis op. Dit is een wijnbodega van John Malinski, een heel rijke Amerikaan die ook een wijnbodega in Mendoza heeft en volgens ons is het echt spielerij voor hem. We hebben hem en zijn vrouw ook nog even gesproken, heel vriendelijke mensen die een fantastisch leven leiden. We hebben een tour gekregen en natuurlijk nog wat van de wijnen geproefd en geluncht op het prachtige terras. Hierna hebben de weg naar Cachi hervat en zijn we over de grotendeels onverharde weg nog prachtige landschappen doorgereden. In Cachi hebben we samen met Joe en Tom nog een dag doorgebracht en de volgende dag zijn we teruggereden naar Salta. Ook op deze rit zie je het landschap bijna van minuut tot minuut veranderen. We moesten een aardig stuk afdalen, maar het was een prachtige route om te rijden! Soms leek het alsof je in Zuid-Frankrijk reed, dan leek het weer een woestijn met tot 10 meter hoge cactussen en dan weer was het landschap prachtig glooiend. Eenmaal teruggekomen in Salta hebben we een bus geboekt naar Mendoza die ons in 20 uur daar zou brengen. Inmiddels zijn we ook in Mendoza aangekomen, het weer is hier niet al te best...het lijkt wel herfst! Maar de vooruitzichten zijn weer beter...morgen gaan we waarschijnlijk samen met Tom weer een aantal wijnhuizen bezoeken op de fiets. Daarna zullen we snel weer verder moeten want we willen nog zoveel mogelijk zien van dit mooie land! Nou dat was het weer voor deze keer, tot snel!

Liefs Chrys & Daan