Lima-huaraz

Lima-huaraz

Hoi allemaal hier even een update van ons! Nu inmiddels al een week geleden zijn we na een lange vlucht aangekomen in Lima, de hoofdstad van Peru aan de Pacific. Lima is een gigantische stad met ongeveer 8 miljoen inwoners. Wij zaten in een hostel in het oude centrum en werden meteen hartelijk ontvangen door Ana, de eigenaresse van het hostel. Na ruim 30 uur wakker te zijn gingen we maar meteen slapen. De volgende dag hebben we Lima verkend voor zover dat lukt in 1 dag. Lima is de helft van het jaar in mist gehuld. Uiteraard ook wanneer wij er zijn;-) gelukkig klaarde het 's middags nog wel wat op. Het verkeer is hier, net zoals in Azië, 1 grote chaos. Een hoop getoeter en kris kras manoeuvreren van links naar rechts. Maar goed wij kijken er al niet meer van op.
Goed, Lima, we hebben eerst het oude centrum wat verkend. Een hoop koloniale

gebouwen, deels wat vervallen. Bij het presidentiële paleis hebben we de wisseling van de wacht bekeken. Hier was meer politie (ME) aanwezig dan bij een voetbalwedstrijd  Twente-Utrecht. Even een idee.

's Middags nog 2 andere wijken bekeken. Eerst Barranco, mooie wijk met zo te zien veel rijkdom. Hier heerlijk Peruaans geluncht! Aangezien de kaarten overal in het Spaans zijn en ook de mensen hier niet echt goed Engels spreken hadden we niet echt een idee wat we bestelden. Ceviche dat moest t worden met nog wat extra (aanbevolen door de heren naast ons) 2 volle schalen kregen we! Maar super lekker! (Zie foto)
Als laatste gingen we naar miraflores. Een hippe wijk aan het strand, met een groot open winkelcentrum. Gigantische kliffen waar een grote weg zich doorheen manoeuvreerde. In de lucht hangen tientallen paragliders, erg indrukwekkend. 's Avonds in een restaurant gegeten met uitzicht over de Pacific en geproost op de komende maanden. Salud!

Donderdag 12/9 hebben we de bus gepakt naar Huaraz. Vergeleken met Lima een kleine plaats met ongeveer 50.000 inwoners midden in het hooggebergte van de Andes. De route er naar toe was al mooi. De eerste 2 uur alleen maar dorre woestijn maar al gauw gingen we meer het binnenland in en doemden de eerste bergtoppen van de Andes op. En even later reden we midden in het ruige gebergte. Een goede weg, maar af en toe kreeg ik toch wat rillingen als we langs zo'n afgrond sjeesden (met death road Bolivia in mijn achterhoofd wat nog komen gaat...slik)!
Na een busrit van 8 uur kwamen we dan aan in Huaraz. Het was inmiddels 18.00 uur. Bij het verlaten van de bus merkten we meteen dat we op een ruime 3000m. zaten. Een beetje dizzy en wat sneller ademend  liepen we met ieders 2 tassen naar ons hotel. Een inie minie vrouwtje van ik denk niet groter dan 1.20m. verwelkomt ons. Wederom is ons Spaans woordenboekje onmisbaar, maar we komen er altijd uit! 's Avonds eten we wat en kruipen we op tijd onder de wol.

De volgende dag vrijdag de 13e begon erg mooi! Een prachtige dag met veel zon! Uitslapen kunnen we nog niet. Zal nog wel een kleine jetlag zijn.
Dus vroeg op om Huaraz te bekijken.  Huaraz is een karakteristiek bergdorp met in de verte de hoge besneeuwde Andes toppen. De meeste mannen en vrouwen lopen hier nog in mooie traditionele klederdracht. Vrouwen in kleurrijke rokken, haar in 2 vlechten, hoge hoed op en wederom kleurrijke doeken schuin op hun rug geknoopt met daar in goederen voor de markt maar ook de kinderen en kleinkinderen worden er in vervoerd. Goed, eerst ontbijten.
We zaten als enigen in een klein eetcafeetje aan ons ontbijt waarvan we wederom geen idee hadden wat we besteld hadden. We kregen kip en vis. Om 9 uur vis...niet voor mij. Maar Daan at het allemaal smakelijk op! Totdat hij op een gegeven moment door had dat mijn tas er niet meer stond! Shit die man! Even daarvoor ging er een man achter mij zitten. Maar hebber er verder ook geen aandacht aan besteed. Hij is zonder wat te bestellen weg gegaan maar dus wel met mijn rugtas! Shit....ik bedenk mij geen sec. en ren het eetcafe uit, op zoek naar de man met mijn felblauwe rugtas. Na een paar honderd meter gerend te hebben happend naar lucht op deze hoogte, besefte ik dat ik toch vrij kansloos bezig was. Die man is weg...mèt mijn tas. Boos loop ik terug naar Daan. Goed, het was dus even flink kl*te maar het is niet anders. Het enige waar ik op dat moment nog een kleine glimlach van op mijn mond kreeg was bij het zien van het gezicht van de dief bij het openen van mijn tas. Aslof het zo moest zijn had ik net mijn zonnebril opgezet, de camera uit de tas gehaald en mijn telefoon op tafel gelegd. Dus bij het openen van mijn tas zou hij alleen lege hoesjes en tasjes tegenkomen! (gniffel) De komende 2 uur brachten we door op het politie bureau die overigens erg lief waren en ons waren en  goed hielpen. Engels konden ze alleen niet. De rest van de dag besteden we aan het kopen van een nieuwe tas en hoesjes voor de betreffende dingen. 

Goed, leuke dingen! De volgende morgen vertrokken we om 6 uur voor een 4-daagse trekking in het hoge Andes gebergte. En wel de Santa-Cruz trekking.
We vertrokken in een busje met in totaal 12 personen. Een gids, een kok, een man die de ezels begeleide (de ezels zaten niet inde bus:p) 3 Fransen, 2 Noren, een  meisje uit Australië en een jongen uit Schotland. Allemaal op het eerste oog erg fitte mensen. En al gauw zag ik, dat ik met mijn 28 jaar de oudste was. Nja in ieder geval een goed excuus wanneer 'oma' als laatste de berg op holt. Tijdens het ontbijt kennis gemaakt met iedereen. Het leek een gezellige club! Eten deed ik niet echt...ik was echt nerveus haha...Na een aantal uren gereden te hebben in een gammel busje hoog in de Andes gingen we dan éindelijk van start! Vamos!
Het pad begon vrij simpel, niet te stijl. Maar al na 5 min begonnen we flink te stijgen en weer 15 min. later lag oma met de tong op de kin happend naar dat kleine beetje zuurstof in de lucht. Damn! Zo had ik dat toch even niet ingeschat. Normaal is dit toch echt geen probleem voor mij. Ik heb deze tochten wel eerder gedaan en dat ging prima. Ik gaf de schuld maar aan de hoogte (maar we moesten nòg veel hoger...slik). De rest van de dag liepen we door prachtig landschap. Af en toe steil omhoog maar wanneer ik op de juiste momenten even op adem kwam ging het wel. Uiteraard kwam ik wel ontzettend verzuurd aan, in het inmiddels opgebouwde tentenkamp. Met 5 lagen kleding had ik het nog steeds koud, hoofdpijn, geen eetlust en misselijk. Ja hoor de bekende altittude sickness leek ook mij niet voorbij te gaan. Dus op tijd naar bed met wat pijnstillers en opmaken voor de zwaarste dag van de trek!

De volgende ochtend ging het iets beter. Mijn rechteroog zat bijna dicht vanwege de oedeem (hoogte) en ik had nog steeds geen trek maar toch maar geprobeerd wat naar binnen te werken. Ik had het nodig...weet ik nu.
Vandaag stond de top op het programma. 4750m. hoog. Een stijging van bijna 1 km. De eerste uren ging het fantastisch! De berg op, we waren al 400m gestegen. Ik was nog niet verzuurd en ook met de misselijkheid en hoofdpijn ging t best aardig! Mooi dacht ik! De panorama's waren geweldig, dit wordt een mooie dag! Nog 300m. dan waren we bij de top ( lees wel steil omhoog)
En daar was die weer, die ellendige hoogte ziekte! Ditmaal op z'n allerhevigst. Ook Daan kreeg last. Samen strompelden we letterlijk naar boven haha! 
Ik kon mij niet heugen mij ooit zo ziek te hebben gevoeld. Maar goed afdalen was nu geen optie zo kort voor de top. Dus hop die berg op! Daarna kon ik weer naar besneden. Ik ging op de automatische piloot in een soort van waas naar boven. En Yes! Daar was die dan eindelijk: DEtop! En nou rap weer naar besneden haha. Echt genieten van de allermooiste uitzichten deed ik niet. Ik bleef ziek. Nog 2 uur afdalen tot het tentenkamp en rechtstreeks mijn tent in. Ook Daan was niet fit dus daar lagen we dan. Goed....dit dus nooit weer. (Dacht ik toen)

De volgende ochtend werd ik wakker. Ik was fit! Geen hoofdpijn, niet misselijk en zelfs zin in een droog broodje met jam! Yes de komende tocht van 8 uur ga ik met heel veel plezier beleven! En het was echt fantastisch! We stegen niet meer, daalden alleen maar af! Ieder uur een andere omgeving en ander uitzicht. Echt genieten! Wel een pittige route..maar ik kon het die dag allemaal aan!
 (eindelijk). Na 9 uur lopen kwamen we aan in het tentenkamp. Cerveza!! Dat ga ik drinken nu! Met mate ofcourse...ik ben immers net weer beter:)

De laatste dag was eigenlijk geen wandeldag meer. Een tocht van een uur naar de hotsprings! Yeaaaa daar verlangd mijn lichaam naar! Een toch wel vervelende bijkomstigheid was dat ons lichaam én gezicht weer is onder de muggenbulten zat! Ik was net een trol! Geen muskieten op 3000m.? Nou wel dus!! Grrrr...
De hotsprings waren echt heerlijk! De gids verraste ons nog wel met een 'kleine' stijging terug naar het busje. Maar goed dat namen we dan maar voor lief! Iedereen had het gehaald en was opgetogen! 's Avonds vierden we het met z'n allen met pizza en Pisco Sour. Hét Peruaanse drankje, lovely!! 

We zitten nu ( 18/9) in de bus naar Ica. Vanwaar we meteen vertrekken naar Huacachina. Een oase midden in de woestijn. We hebben een hostel gevonden met zwembad dus ik ben benieuwd! 

Goed ik zie al wel dat mijn verhaal weer veels te lang is geworden. Nja jullie kennen mij. Dus voor diegene die hier is aanbeland bravo!! Haha! Het volgende verhaal moet Daan maar schrijven;-) die heeft vast minder 'papier' nodig.

Tot gauw!!
Groetjes Daan & Chrys